رادیو و سیاست خارجی ایران در حوزۀ تمدنی: با تأکید بر آسیای جنوبی: 1357-1320

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 دانشیار گروه علم سیاسی دانشگاه شیراز

2 کارشناسی ارشد تاریخ از دانشگاه شهید بهشتی

10.22099/ijas.2024.50810.1008

چکیده

رادیو رسانه‌ای مهم در روابط بین کشورها و ابزاری برای سیاست خارجی و دیپلماسی عمومی است. سؤال مهم این پژوهش آن است که اهداف ایران در دوره پهلوی دوم در استفاده از این ابزار ارتباطی چه بود و چگونه از آن در روابط خارجی خود با کشورهای حوزۀ تمدنی و فرهنگی بویژه با کشورهای هند، پاکستان، افغانستان و شوروی(ترکمنستان) بهره می‌برد. فرض مهم این مقاله آن است سلطنت پهلوی ابزارهای نفوذ خود را تنها نظامی تعریف نکرده بود، بلکه به اهمیت نفوذ فرهنگی و تبلیغاتی پی برده ‌بود. ترکیبی از ایدئولوژی ملی‎گرایی باستانگرا و تجدد غربی با تأکید بر سلطنت پهلوی و گسترش زبان فارسی و در اواخر برخی انگاره‌های مذهب شیعه بیشتر از طریق موسیقی و تلاش برای خنثی‎سازی تبلیغات سوء همسایگان مورد توجه برنامه‌ریزان بود. یافته‎های پژوهش نشان می‌دهد سلطنت پهلوی با تولید برنامه برای حفظ روابط مسالمت‎آمیز با کشورهای جنوب آسیا و گسترش نفوذ فرهنگی ایران در شبه‎قارۀ هند می‌کوشید. برنامه‌های رادیوی مشهد، گرگان و زاهدان در طول چهار دهه از عمر آن، چشم‎انداز جدیدی برای بررسی دقیق روابط ایران با کشورهای حوزۀ تمدنی ایران فرهنگی ارائه می‌کند. داده‌ها بر اساس دسترسی به اسناد فارسی در مراکز اسنادی داخل ایران جمع‌آوری، تنظیم و تحلیل شده‌است.

کلیدواژه‌ها

موضوعات


عنوان مقاله [English]

Radio and Iran’s Foreign Policy in the Civilizational Sphere with Emphasis on South Asia (1941-1979)

نویسندگان [English]

  • EBRAHIM ABBASSI 1
  • Reza Mokhtari Esfahani 2
1 َAssociate Professor of Political Sciences, Shiraz University, Shiraz, Iran
2 MA. Degree in History, Shaid Beheshti University, Tehran. Iran.
چکیده [English]

Radio is important media in relations between countries and instrument for public diplomacy. The main question is what were the Second Pahlavi’s proposes in use of the communication instrument and how did it use in foreign policy with countries its civilizational and cultural sphere specially India, Pakistan, Afghanistan and the USSR(Turkmenistan). The main hypothesis of this article that is Pahlavi monarchy didn’t see its influential instruments only military realm. In spite of this, it had penetrated into important of cultural and propaganda influence regarding Iran’s precedent in aria of culture and art, music and Persian language. Policymakers insisted on combinations of ideology of ancient nationalism and westernization with emphasis on Pahlavi monarchy, expansion of persiana language and Shiite religion through music and search for neutralization of neighbor’s propaganda. Research findings indicate that after establishment of radio in 1940, one of the important proposes of Iran was broadcast into different languages in neighbors’ countries for Iranian immigrants. Simultaneously Pahlavi monarchy tried to expansion of cultural influence in India’s semi continent and protection of coexistent relations with south Asia Countries. The present study provides a different narrative of Iran’s foreign relations through the analysis of radio programs (Radio Mashhad, Gorgan, Zahedan).

کلیدواژه‌ها [English]

  • foreign policy
  • Pahlavi
  • Public Diplomacy
  • Radio
  • South Asia