آسیا به‌عنوان بزرگ‌ترین و کهن‌ترین مهد تمدن و زندگی اجتماعی انسان‌ها همواره در مرکز توجه جوامع انسانی، کشورها و روندهای سیاسی و اقتصادی در جهان بوده است. این قاره تا پیش از قرن 15 مبدأ اصلی دانش، فرهنگ و تمدن بوده و بسیاری از معادلات سیاسی و اقتصادی جهان با محوریت آن تعریف می‌شد. اما از قرن 15 تا پایان قرن بیستم با سر برآوردن اروپا این پهنۀ مهم جهان در حاشیۀ معادلات سیاسی و اقتصادی جهان قرار گرفت و به تابعی از اروپا تبدیل شد. اما از آغاز قرن بیست‌ویکم با شکل‌گیری روندهای جدید، این قاره بار دیگر به کانون توجهات و معادلات بین‌المللی بازگشته است. در حوزۀ اقتصادی، قدرت‌های نوظهور در این قاره در حال شکل دادن به مسیرهای جدید تجاری و مالی جهان هستند؛ در حوزۀ سیاسی حضور چین و هند توجه به قدرت‌های درجۀ دوم در سیاست بین‌الملل را مهم کرده و قدرت‌های اقتصادی نوین مانند کرۀ جنوبی و کشورهای حوزۀ آسه‌آن در حال اثرگذاری سیاسی هستند. همچنین تمامی قدرت‌های بزرگ سنتی از ایالات متحدۀ آمریکا و اروپا گرفته تا روسیه منافعی برای خود در این منطقه قائل شده و در‌نتیجه به معادلات آن ورود کرده‌اند. ظهور اقتصادی و سیاسی این منطقه توجه بسیاری از کشورها و مناطق جهان را به خود جلب کرده است؛ به‌طوری امروزه که از روندی نوین به نام «آسیایی‌شدن» یا «آسیاگرایی» در جهت‌گیری بسیاری از کشورهای جهان نام برده می‌شود.
افزون بر این روندها، ایران نیز علاوه بر آنکه خود بخشی از این قاره تعریف می‌شود تحت تأثیر الزام‌های داخلی و بین‌المللی ناگزیر از توجه و برنامه‌ریزی راهبردی برای بهره‌گیری حداکثری از ظرفیت‌های آسیا در تأمین منافع ملی و پیشبرد امور بین‌المللی خود بوده است. در همین راستا، نگاه به آسیا ابتدا تحت عنوان «سیاست نگاه به شرق» و سپس ذیل رویکرد آسیاگرایی به یکی از جهت‌گیری‌های پایدار سیاست خارجی ایران تبدیل شده است که به نظر می‌رسد شناخت تحولات سیاسی، اقتصادی، استراتژیک و فرهنگی در این قارۀ کهن می‌تواند منشأ اثر از حیث سیاست‌گذاری و اتخاذ جهت‌گیری‌های به‌موقع برای ایران باشد.
با درک این الزام‌ها و ضرورت‌ها هدف اصلی «مجله ایرانی مطالعات آسیا» تعمیق شناخت نظری و سیاست‌گذاری از این ابرمنطقۀ راهبردی است. برای این منظور این مجله تلاش می‌کند تا با گردآوری مقالات علمی ــ تخصصی صاحب‌نظران ایرانی و بین‌المللی مجالی بیشتر برای درک و شناخت عمیق این منطقه به‌عنوان پهنه و دامنۀ سیاست خارجی ایران در آینده مهیا کند.